Gelukkig luisterde ik naar mijn voorgevoel

Van top tot teen

Ik ben Danielle, 49 jaar oud. Op mijn 29e kreeg ik een melanoom.
De huisarts zei laat het maar te zijner tijd maar een keer weg halen. Gelukkig was er iets in mij wat zei: “doe maar gelijk!”. En dat bleek dus een melanoom te zijn. Zelf was ik toendertijd ook onwetend en had weinig kennis over huidkanker. Die kennis kwam met de jaren want daarna ben ik nog zo’n 35 keer geconfronteerd met plekjes huidkanker. Vrijwel allemaal basaalcelcarcinomen maar ook nog een keer voorstadium van een melanoom in mijn bovenlip. De plekjes zitten letterlijk vanaf mijn hoofd tot aan mijn tenen. De littekens zitten op mijn hele lichaam en dat is soms best confronterend. De ergste vind ik die in mijn gezicht.

Van je familie moet je het hebben

In mijn geval is dat letterlijk zo. Ook in mijn gezin komt veel huidkanker voor. Mijn moeder heeft ook een melanoom gehad en een aantal basaalcelcarcinomen, mijn vader ook al ruim 40 x een basaalcelcarcinoom en recent een plek op zijn hoofd wat een voorstadium van een melanoom is en nog verder verwijderd gaat worden. En ook zijn zus heel veel basaalcelcarcinomen.
Recent is er weer een basaalcelcarcinoom verwijderd bij mijn wenkbrauw. Binnenkort wordt er ook weer één weggehaald op mijn neus. Veel mensen zijn nog zo onwetend! Moet dat weggehaald worden dan? Is toch niet kwaadaardig? Voor mij zijn het kleine plekjes maar met grote impact! Ik sta onder goede controle en heb daar alle vertrouwen in en herken ze zelf vaak al voordat ik bij mijn dermatoloog ben geweest. Het is iets wat bij mij hoort en sta er verder positief in.
Mijn advies? Smeer je in en denk verstandig, het zonnetje is heerlijk als die schijnt en hebben we nodig maar wel met de goede bescherming!!